Vila de Pau, qu’èi deishat la veitura au Bosquet. Pas devath deus arbes, non, dens lo parcatge deu Centre Bosquet, devath tèrra deu còr de vila. Que m’encamini cap a l’adreça qui a deishada lo Cauerat. 69, carrèra Castètnau. Ua bòta gran format que drava l’uelh dens la carrèra. De qué cauçar lo noste Becudàs, que m’apressi. Totun, de gaitar los davants de maisons en cercar lo sedent deu Cauerat qu’èi l’impression de conéisher l’endret. Perqué donc ? Mès òc ! aquiu, la pòrta blua au numerò 69, entre un magazin d’especialitats bretonas e lo sabatèr, que’m bremba la nosta enciclopedia de la literatura gascona en 8 volums : la demora paulina deu Jan-Loís de Lacontra ! L’escrivan bearnés nascut en Argelèrs en Lavedan, o l’escrivan bigordan mort a Pau, segon lo punt de vista.
Que soni a la pòrta. Torni sonar... Arrés. Que’m hèi drin a l’endarrèr entà avisar lo davant de l’immòble. Ua cortina que’s baila au dusau soler. Un pas entà anar sonar, dus pas a l’endarrèr e la hièstra que s’aubreish. Ua estafierassa que tita :
« Adishatz. Que cercatz a Zizí ? Que soi la soa vesia... »
Ah, òc. Quina escadença non a lo noste Galafre. Qu’a tostemps conquistas a la soa pagèra e au son gost per lo vesiatge, on qu’ani. Lo troçàs de mainadassa que’m da l’adreça deu bar on tribalha lo son navèth galant :
« S’avetz un esmarfòne que lo podetz trobar dens l’apli Triponadvaizòr [1]. Qu’ei l’un deus bars miélher classats de Pau. »
[1] Panat a quauques joens occitans deliraires un bèth dia d’Estivada a Rodés, Avairon.