Lancem-nse puish qu’ac cau. Un blòg. Quin batià’u ? Que’m semblava qu’un nom qu’estora de bon trobar. Çò qui’m vien prumèr au cap qu’ei de jogar dab lo men patronime. Vivant ! Que m’a hèit har un beròi saut a l’endarrèr. Dinc aus temps de l’escòla e deu collègi... Qu’avèvi desobligat lo nombre d’associacions qui’s pòden imaginar dab lo men nom dens los univèrs deus regimes tà magrir o de la gastronomia. Qu’èri lo sol, lavetz, a non james estar aperat conardàs ! A jo que’m disèn canardàs. E que n’avèvan plen la boca. Qu’èi donc lèu deishat càder la mea idèa prumèra : « Blòg de Magret ». Que hasè drin tròp Comtessa Deu Barri. E perqué pas « Bèth Peu de sau », qu’evòca l’elegància de l’òmi madur, la mia experiéncia de vita, coma m’ac disè lo mètge... e aquerò sense diser-ne tròp, en suggerint e sonque. Classa.
Lo nom ? hèit. Plan.
L’aubergament. Hèit. Que l’aurí volut dab empont occitan, per principi. Mèu, non, n’ei brica possible. Rai. N’èi pas causit. Luan que m’avèva tot installat per avança. Lo foncionament, arren de complèxe, quitament per un vielh thaco coma jo. Que cau díser que los joens que m’ac an beròi desmerdat, tot que flita.
Un blòg. Ben.
E un blòg tà qué díser ?
Parlar de la lenga, coma hens la màger part deus blògs occitans ? Aquerò que me’n foti, la lenga que la parli...
Un blòg d’actualitats ? Non sòi un magician de las ondas jo. Quin har mei plan que Hadiu ?
La mainadèra ? Los mainats que’m dan prudèra. E puish, qu’an ja a Sarrapato e Poriqueta.
Que poderí escríver tà non díser arren coma dens l’Òrt e lo corrau... Lhaish, lo medecin que m’a justament prepausat aquerò tà poder har chisclar nodigas, çò qui dèishi non-dit. Alavetz...
Òh e puish arrés no’m leguirà ! Que’m pòdi deishar anar. Qu’èi a lançar l’ahar abans de pujar tà nosta. Haut ! Que m’escrivi tot çò qui’m vien de passar peu cap e atau : prumèr postat redigit.