Arrendut e macat. Lo tribalh de la lenha que maseda, hòu. Que premi lo boton de la ràdio e m’estrassi sus un fautulh deu canton salon de la pèça principau de casa.
BBC ràdio. Infos deu ser.
Que passi l’antena a Sans Crit qui a intervistat l’òmi deu bar au dret deu quau ei estat trobat lo còs ensagnosit e shens coneishença de Norbèrt Castèth, mossur Isidòra Lacrampa.
« Adishatz mossur Lacrampa.
– E ben, bon dia.
– Qu’avetz entenut quauquarren d’especiau anueit passada, au moment quan ei estat batanat lo scientific bearnés Norbèrt Castèth ?
– Un scientific ? Non, bah ! qu’èra un hemnològue !
– Qu’èra un cercaire reconegut. N’avetz entenut arren ?
– Ací, en bar, qu’i èra la cantèra setmanèra.
– Totun, que l’an abarrotat a quauques pas de l’establiment vòste.
– Que s’i cantava, òmi, ce t’èi dit e que i avè un carret de monde. E que n’i a qui an ganurra, eh. Alavetz e l’avossin aucit dab un canon de bateria antiaeriana, a la nòrd-coreana, qu’aurim lhèu entenut... mes aquiu, ua bastoada, bòh bòh, que vòs arríder ? E pus, non estè lo còp de crotz, non ? »
Vivant ! Non trobarèi nat endret tà estar tranquille. A la ràdio que m’intervistan lo Cauerat adara ! En patron de bar ! Que s’i passa donc ?
La mair, era, qu’a bona l’aurelha quan cau atrapar çò qui ganharé a estar carat.
« Isidòra Lacrampa ! Zizí ! E que fot a Pau ? Patron d’un bar ! Non tribalha mes en comissariat de Tarba dab tu ? Aquera que boha ! Non nse condas james arren.
– Que s’a pres ua annada sabatica.
– Ua qué ? ce s’estona lo pair en acabant de horlupar-se la godala. »
Que’n peta d’arríder la mair :
« Que s’a pres ua annada en sabatas ! A non fóter arren ! Coma se tribalhèssin hèra aqueths ciutadans peths loés burèus ! »
Mair, en esplendor, tostemps segura de tot ! Tolhant a l’ola, pescant las ortalissas e la carn. La carn borida, sabrosa a minjar-se dab ua sau gròssa. Casa, caseta.
« Un temps entà ensajar un mestièr mes, mes pòc alassant qu’eth de policièr, ce’m sembla dever precisar.
– Òh bah ! Quina novèla ! Qu’as un mestièr alassant. Que t’ac pensavas, tu, Tomèu ? Non nse’n ièram dats compte... non nse condas james arren. »
Non, non conti james arren. Non avem james avut, ni lo pair ni los hilhs, nada plaça dens la plana de vertats de l’univèrs mairau. Har lenha, arrequir lo bestiar, minjar, béver, tribalhar, òc. Parlar, tà díser de parlar, de contar-se, de hidar-se, aquerò non. Ací, que jogam aras pensadas, coma se ditz. Ben. Un còp aquerò posat, tot que s’atrapa clar e equilibrat, non ?
Qu’acabi de botar la taula quan entra lo vesin. Estièna deth Sarte. Que’s vié cuélher lo pair tà partir tà la belòta, qu’ei pro en avanças, atau que’s va har convidar a sopar. E darrèr eth, lo men frairòt. Lo qui tribalha per Tolosa e qui s’atraça shens prevénguer, coma hèm tots. Que’m sauta au còth tot gadau.
« Eh ben, ce hè Estièna. Qu’avetz eths darrèrs dus a casa !
– Si ben, ce torna la mair. Eths darrèrs dus ! dab dus porics atau, que son tanben eths dus darrèrs ja’m pòdes crer ! »
Que nse gaitam dab lo frair. Un clinhet, un arriset, e que decidam de filar los dus tà sopar per dehòra :
« Tà on vam ? En vilatge, minjar sengles regalets en Kairn ? ce demandi.
– Nani, qu’i sòi passat e qu’ei complet, anem ver a Sent Savin, puish de bièrras tà Argelèrs o tà Lus... »
Mentre qui lo frair e hè pròsas dab los ancians, que pugi tà la crampa tà preparar-me e tanben manèras d’actualizar lo blòg. E òc, ací que i a telé e telefòne per internet e ua bòstia dab la wifi.
Caganha ! Be m’èri prometut de deishar tota comunicacion dab l’exterior mentre los quinze dias passats ací. Telefonet, mort, corrics desobligats. E aquiu, prenent-me l’ordinator que’m gardi, per maureflèxe, la bústia perso. Tà deishar-me gahar l’espiada peu corric aqueth, au miei deus espants, non, deus espams.
Mèu ! Anglèsa ! Pòrcs au blat ? Qu’ani bohar !