Arribat a nosta. Los pairs que son atrapats de’m véder. Se son urós ? Pair segur. Mair dilhèu... Mamà qu’acabava de har trempar las sopas. Quan m’a vist a entrar que s’ei estada boca badanta, estramosida, l’ola de bolhon entre las mans.
« Tè ! Gaita qui d’ei qui ns’arriba, Tomèu ! ç’a dit era. Ricon ! (e òc que m’apèra Ricon, lo prumèr qui se n’arrid que lo hèi escopir las caishilas) Be ic a plan quinze ans qui non t’agévam vist, se no’m trompi. Que ic a ? Que t’a plantat era tua darrèra gansòla e que viés popar a casa ? »
Papà qu’a plegat La Setmana e qu’a hèit :
« E ben, que vam poder hicar ua assieta mes ! Que vòi trencar quate lescas de cambajon ! »
La mair qu’ei pujada t’anar-me preparar la crampa, Papà, eth, qu’a tirat ua botelha de vin arroi boçat, qu’a despenut ua saucissa viste hèit. Tiratap, chic-chac quauques talhs de cotèth e que nse hèm un aperitiu lèu hèit.
« Santat, òmi !
– Santat papà ! E a prepaus, eth tué colesteròl quin se pòrta ?
– Bòh, bòh, bòh... Que’m hartas dab aquò. Eths de qui an suenhat, eths medecins, qu’an eths muscles arroganhats peras potingas o que’n son tots au Zaimèrc, mieitat empeguits ! Lhèissa’u hèr eth colesteròl. Que’s pòrta plan e jo tanben ! Macanhòn, que sòi tan content de ver-te ! Qu’aneram hèr lenha doman, tè. Eth exercici que’u da mau ath colesteròl ! E pus, que i a belòta doman-a-ser : qu’èi a hèr avançar eth tribalh ! »