Un immòble. Un estúdio petit. Moblat. Sala-crampa, duas pòrtas en fàcias de l’entrada : a dreta ua cosineta. Sus la setina qu’i a un pòt de confitura qui hè drin la gula d’estar estat desobligat. A man esquèrra la sala d’aiga. A la paret d’esquèrra ua hiestra qui da sus ua cort interiora. Lotjament provisòri puish que la mission a Pau non devè durar gaire. Pòques ahars personaus. A dreta de l’entrada, un gran sac de viatge que bada entre lo canapè cric-crac e la paret. En fàcias, un burèu que mòbla l’angle dret de la pèça. Un pielòt de libes e revistas qu’i senhoreja. Qu’i vau de cap.
Au miei deus libes quauquarren que m’atrapa l’uelh : un àlbum de fotografias vielh. Ara, los àlbums que son desmaterializats. Se gausi ? Qu’enquisti sus la soa disparescuda, non hèi lo hicanèc... Fotos de l’escòla de la polícia autonomica, la promocion d’Anglèsa. Perqué har seguir aquerò ací ? Hòrt preciós o simplament d’actualitat ? Que’u huelhetegi pensatiu.
Que cadi sus ua foto d’un format mes gran que las autas : tota la promo. Que’us me passi tots d’ua uelhada. Anglèsa qu’arraja a costat d’un gran co..., un gran co..., un gran collèga qui l’a passat lo braç sus l’espatla e qui la se minja deus uelhs, lo con. Que tiri la foto de l’envolòp perlusent e la viri. Coma m’ac pensavi, tots los noms qu’i son marcats. Davant, tresau partint de l’esquèrra : Cros Pèire. Que torni virar la foto : un petit ardonòt dab clucas. Quin podó passar l’estamina deu concors de la polícia aqueth capdèt ? Se hè la mesura qu’ei tot juste. De tota mena arren a véder dab lo pistòla qui’s presentè a Tarba. E lavetz ?