Que son Mos, Luan e MataHarri qui m’arriban los prumèrs au cap de tres quarts d’òra. Que m’a juste vagat de redigir e de postar lo raconte suu blòg.
« Qu’avem reperat l’apartament. En centre.
– Qu’i vam ! Tots quate tà començar, Mos, hè botar totun ua equipa de sector en alèrta. Luan, previen la scientifica. Zo ! Que’vs demoram dens la veitura. »
Que ns’estam còsta e còsta dens la veitura dab Lamagrèra (e que las senteishi las soas còstas dab lo cobde) en demorant los dus barbuts.
« Non compreni brica lo vòste silenci comissari. Anglèsa qu’a sajat e tornat sajar de’vs previéner, de’vs tiéner au hiu de l’avançada de l’enquista...
– E lo vòste silenci a tots ? Quin l’èi a interpretar ? Anglèsa qui’s pòrta volontària t’anar a Pau sense diser-me qué que sia. Lo Cauerat qui pren iniciativas, qui’n parla dab Anglèsa mes pas dab jo. Tu, Lamagrèra qui no’m dises arren. Quin ac èi a compréner.
– Lhèu qu’avem ua vision faussada de vos, comissari. Lo comissari Magret. Omniscient coma lo personatge principau d’un roman. Qui conta tot l’ahar a mesura qui’s debana, qui sap çò qui pensa e hè cadun deus sons auxiliaris... Qui ac sap ?
– Un personatge omniscient ? Mes non soi qu’un autor de blòg, un melicaire, qui gaita los autes a lutar e qui’n rend compte. Sense poder díser de cap a qué tot aquò e tira... »
Los joens qu’arriban au córrer e que s’engulhan dens la veitura. Autanlèu que gepeèssejan :
« Prumèra carrèra a dreta. Gahatz la via a dreta. Dusau carrèra a esquèrra. Entratz dens lo virolet e gahatz la dusau gessida... »
Qu’arribam dens ua carrèra vueita. Veïcules parcats de cada estrem. Que demora un quart de plaçòta fàcias a la pòrta d’entrada de l’immòble on se tròba l’apartament. Qu’i planti la veitura de cuu. Ara que podem susvelhar los anars e tornars. Mos que repèra la Lagüa negra deu cuubaish garada drin enlà.
« Vam, que vam demorar drin au gait tà véder se i a vita.
– Se’ns permetetz comissari, ce lança Mos. Qu’avem de que har gessir lo monde. »
Lavetz, deu son sacòt passat en bandolèra, que tira un aparelhet petitet tot negre, hart de presas e de botons peus estrems. Que tòca ua iconeta au telon.
« Demorem quauquas minutas adara. »
Ua minuta vint e cinc segondas. Que s’aubreish ua hièstra, puish duas, tres, quate... Que gessen gojatas e gojats dens la carrèra. Badaires, balambs, eishalats, que semblan perduts en plen dia tau ausèths de nueits, uelhs arrois de tròp fixar los telons deus telefonets, tauletas, ordinators e autas engibanas connectadas... Que’s gahan lavetz a bramar :
« Wifi ! Wifi ! »
Dens la veitura Lamagrèra e jo que’n demoram nècs :
« Qu’ei çò qui avetz hèit, diu me damne ?
– Qu’avem esborrissat l’internet dens tot lo quartièr.
– La pòrta de l’immòble on se tròba l’apartament qu’ei ubèrta, ce remarca Lo Taulòt. »
Qu’entram, que i a horvari : monde que baishan, panicats. Pensatz ! pairats de wifi non son mes en presa (shens cable) dab la realitat virtuau, ni dab lo concret impaupable. Seguint a Mataharri, que pujam los escalèrs dinc au tresau. Apartament de dreta. Lamagrèra que puja drin mei haut, jo que m’estòi esconut mes capvath, man dens lo bloson prèste a tirar lo Berreta (non ! non i a ni fauta ni imprecision : no’m prepari pas a saludar en tirant lo berret, banda de pècs, qu’ei lo navèth “Berreta 64 MP eStorm”, l’arma de servici).
Mos que sona, Luan qu’ei darrèr eth, ua sacòta de cueir a la man. Que poderén passar per recensaires, tecnicians deu gas, inspectors de polícia, testimònis de Jehovah, per n’impòrta quau a qui poderetz aubrir... Que son prèstes a mentàver la pana de Wifi entà entrar mes... nat brut per dedens, ni per dehens, ni per deguens d’aulhors. Que tornan sonar. Arrés non mudan.
Lavetz Lamagrèra que baisha. Que’s tira un passaclau e cric crac ! La pòrta s’aubreish.
Arma a la man qu’entri bèth prumèr. Dinc au cap deu corredor. Los joens que’m segueishen, qu’aubrim las pòrtas qui a dreta qui a esquèrra. Qu’arribam au salon. Grana pèça blanca, autan blanca coma pòt estar negra Lamagrèra. Autan grana coma pòden estar barbuts los gojats. E autan vueita de monde que blanca. Que’vs va coma descripcion o que continuam drin ? Pr’amor que i a vegada eh ! Ací non i a arrés mei. Diaris e setmanèrs per las taulas, veires vueits au miei. Mòbles dessenh (design se preferatz). Un gran canapè negre, autan negre coma... Non, que va ! Vaishèra lorda a l’agassèr, frigò plen, quate quilhas de xampanh. Ua tassa de cafè que jaubeish a la maquina “Nesca-pressada”, enqüèra un aparelh bascogascon. Que ns’esparricam per las pèças. Nat vestit, nat papèr, nat element qui permeteré d’identificar los aucupants de l’endret. E totun, que vedem plan de que vienen tot dòi de filar.
« Quin podem estar segurs de qu’èra ací Anglèsa ? ce demandi.
– Anglèsa que’m mandè fotòs de l’apartament ce precisa Lamagrèra. Qu’ei ací madeish. N’avem pas escotat l’enregistrament de las conversacions amassa. Jo que seguiscoi tot en dirècte. Que i a quauquarren qui aurí plan volut verificar. »
Que fila tau corredor d’entrada e que va aubrir la limanda. Aquiu, d’en devath deus comptaders que tira ua mena de cabeder metallic.
« Qu’ac èi vist, ja ! ce hèi. Qu’ei un aspirador.
– Nani comissari, nani ! Qu’ei un robòt. »
Los nostes peluts que pausan los sagèths.
« Atau que son sabatats los nostes bandolèrs, ce hè Luan satisfèit, en bon coneishedor de las Costumas de Bearn.
– Sabatats ? ce s’estona Mos.
– Òc, ací quan non pagavan lo loguèr los locataris que’us botavan dehòra e que blocavan la pòrta d’entrada dab un cueir de sòla de sabata tà significà’us la loa expulsion.
– Au madeish temps, ce macroneja Mos, qu’an lhevat lo pè en urgéncia e n’ei pas tà tornar. »
Que tornam tau Comissariat shens parlar. Que i a causas qui’m chepican e los autes que saben plan qu’en aqueths moments que’m cau deishar arremoliar solet. Cros Pèire e los sons bandolèrs que son estats previenuts de la nosta arribada e com ac a dit Mos : qu’an lhevat lo pè en urgéncia. Qui los a avertits ? Quauquarrés en Comissariat. Pòques que sabèvam de qu’èram prèstes a localizar l’apartament. Nosautis quate qui èm dens la veitura, l’equipa de sector, la scientifica... Alavetz, en tot aqueth monde, qui ? E perqué ?