Telefonada. Lo Lamirga : « Ça-vietz lèu, Comissari, qu’èm dens la sala de visionar au prumèr solèr ! Que n’avem deu nau. »
Lo Lamirga que sembla envespat : quan me presenti a la pòrta de la sala de visionar videòs que’m sauta quasi dessús, m’arrapa peu braç e que’m mia sus un fautulh.
« Aquiu, Comissari, aquiu, espiatz ! La banda de videosusvelhança de l’agéncia bancària. »
Que lança la lectura. Fin de jornada, maishanta lutz. Ua Toiòta[1]“Aiga”, que desmarra de davant lo portau deu lotjament de foncion deishant la carrèra vueita.
[1] Que n’i a qui las creden asiaticas, nani. Las veituras Toiòtas que son, coma ac ditz lo nom, assembladas dens la usinas de Lus, en país tòi.
« Que soi jo qui me’n vau, que vienèvi d’acompanhar lo Comissari Cros Pèire..., ce precisa Lamirga. »
Ua estona e, pro lèu, ua grana veitura negra – ua vielha Lagüa – que’s gara a la plaça qui a deishada Lamirga. Que’n devara un òmi costat passagèr : bèth – la veitura que’s torna hicar de nivèu un còp eth sortit – un pam de cama e lo cuu tot viste.
« Qu’èi zoomat sus la soa cara, ua cara de boxaire, qu’a petat lo nas. Lo miaire no’s pareish tròp, mès qu’ei blonde e que m’a plan semblat véder a lugrejar quauquarren a la soa aurelha. »
Lo tabassaire que torna gessir de la cort duas maletas a la man, seguit per Cros Pèire. Lo Comissari estagiari que’s va séder a la plaça de davant e lo patacaire, un còp pampat lo còfre, que s’installa a la banqueta de darrèr. La Lagüa que’s nasilhèva auherint ua vista sus la placa d’immatriculacion.
« Panada dus mes a, precisa Lamirga. A Auloron. Que sèi on l’avèn esconuda, qu’anavi interviéner quan anoncièn l’arribada deu navèth Comissari. Que deishèi l’ahar en penent lavetz.
– Ben, ben, ben. Segueish los hius Lamirga. Que va tirar ! »
Que’us dèishi partir tots, que demori ua estona solet. Cap vueit. Vueit ? Nani. Ua pensada que m’obsedeish e que’m vira tota possibilitat de perpensar. Non pòdi har arren aut que de filar tà l’espitau anar véder Anglèsa.
Qu’ei tostemps en comà. Estat estacionari mès arrés non pòt entrar dens la crampa. Que’m viri shens poder-la véder.