Amassada deu vrèspe.
La sala que broneish. Que’s senteish aquera excitacion deus moments d’avançada de las enquistas. Tots que s’acaban d’asséder quan entra Lamagrèra. Qu’ei aquiu coma un taulòt, vestida de negre, seca e sarrada. Que’m gaita dab aquera mescla de respècte devut a un superior e aqueth mesprètz peu masclumi qui incarni aus sons uelhs. Tot los repròches de cap a la mia actituda dens l’ahar d’Anglèsa que’m tornan lavetz arroganhar. Que s’installa la Platuisha e lo silenci dab era.
« Haut, un punt breu de l’ahar deu Parlament. Lamirga ? »
L’òmi que soritz, non que sorritz, torna alinhar las huelhas qui tien en trucant-las sus la taula e que’s lança :
« Qu’avem identificat l’òmi qui viencó cuélher lo comissari Cros Pèire, au lotjament de foncion, lo ser de la soa arribada a Pau. Qu’ei Antòni Tamborret. Especializat dens los panatòris e lo trafic d’òbras d’art. Estatuetas, tablèus, jòias d’Euròpa e d’America. La scientifica qu’an podut relhevar ditadas a l’interior deu còfre de la veitura deu Cros Pèire. Lo Conservador en pè de la Mediatèca deu Parlament que l’a formaument reconegut coma hant partida deu grope qui panèn lo pergam e tirèn sus l’inspectora Latreta.
– E l’identificacion deu pretendut Cros Pèire ?
– Arren de nau, c’intervien Luan. N’a, per l’òra, deishat nat indici. »
Lamagrèra que’s lhèva lavetz, auburi negre dens la sala :
« Qu’èi elements a hidar a l’analisi qui poderàn lhèu ajudar. Que soi demorada en contacte dab Anglèsa dinc au quiti moment de la soa disparescuda. Que vam lhèu poder saber on èra lo ser de la convida per Cros Pèire.
– Quin aquerò ?
– Jo non sèi tròp, mes qu’èram en contacte telefonic e qu’èi l’enregistrament d’ua partida de la soa serada dab Cros Pèire.
– Putacanha ! ce s’escapa Luan.
– Putarranha ! ce dobla Mos.
– Que vam poder saber de on aperava !
– Qu’avem d’escotar l’enregistrament !
– L’apartament que va estar lèu reperat ! ce cridan los dus.
– Alavetz botatz-ve au tribalh suu telefonet de l’Inspectora Lamagrèra. On ne n’èm de l’analisi de la veitura deu Norbèrt Castèth ? Casadarrei ? »
Lo policièr qui èra interviencut lo matin que’s lhèva :
« Arnèst Boscar, Brigadièr de sector, au rapòrt comissari. Casadarrei qu’ei enqüèra aucupat a l’arcuelh. Un ahar de can-trepet disparescut quan anava pishar contra la paret deu plaçòt, carrèra de Gassion.
– Que lo prenen tant de temps qu’aquò aqueras cuentas de cans ! L’ahar deu Parlament qu’ei prioritari.
– Ba’c sabem comissari, mes aquiu que cau gerir la destressa deus proprietaris dont l’animau e dispareish... E la lor colèra quan se hèn penherar pr’amor que’us an deishats cagar e pishar per la vila.
– Aquò rai ! La veitura.
– Qu’avem trobat tot un aparelhatge dens lo còfre. Ua mena de disque dur ce ns’an dit a la scientifica. Mossur Castèth que devè enregistrar a distància sus aqueth telèr. Qu’auram un premèr rapòrt en quauquas òras.
– Ben. Que’m tieni au burèu entà pausar tots aqueths elements. Quan navege, en quauque punt de l’enquista que sia, previenetz-me de tira. A l’òbra. »